Zasadę tę ustala Kodeks Pracy i zawarta w nim ustawa z 26 czerwca 1974 r., Dz.U. z 1998 r., Nr 21, poz. 94, ze zm. Każdy pracodawca ma obowiązek dostarczyć swoim pracownikom, całkowicie nieodpłatnie, odzież i obuwie robocze, które spełniać będzie wszystkie wymagania, które ściśle określone zostały przez polskie normy.
Oczywiście wymóg ten obowiązuje, gdy wykonywana praca powodować może zabrudzenie lub zniszczenie odzieży prywatnej pracownika. Brane są tu pod uwagę więc wymagania technologiczne, sanitarne i higieny pracy.
Pracodawca może również wyznaczyć stanowiska, na których pracownik może posiadać własną odzież, za którą zwrócony będzie mu całkowity koszt. Nie jest to jednak dopuszczalne jeżeli osoba wykonuje prace polegającą na bezpośredniej obsłudze maszyn lub innych urządzeń technicznych, ewentualnie powodujące bardzo silne zabrudzenia czy tym bardziej skażenia przez środki chemiczne lub promieniotwórcze.
Obuwie robocze i odzież pracowników, tak naprawdę są własnością pracodawcy. Jego obowiązkiem jest więc również zapewnienie ich czyszczenia czy konserwacji. Istnieje możliwość, aby pracownik z porozumieniu z pracodawcą, sam dbał o czystość odzieży roboczej, wówczas jednak ten drugi zobowiązany jest wypłacać odpowiedni ekwiwalent pieniężny. Pranie odzieży nie jest jednak absolutnie obowiązkiem pracownika.
Jeszcze przed rozpoczęciem pierwszego dnia w pracy, pracownik powinien otrzymać kompletny strój roboczy, a jego przyznanie zostać wpisane do specjalnie prowadzonej karty ewidencyjnej, którą posiada każdy pracownik.
Koniecznością jest, aby odzież była nie tylko odpowiedni do wykonywanej pracy, ale również przydzielona mu z uwzględnieniem indywidualnych cech fizycznych konkretnej osoby. Odzież robocza powinna być również dostosowana pod względem sezonowości. Ponad to, pracodawca powinien zapoznać się z opinią pracowników na temat odzieży i odpowiednio ustosunkować się do ewentualnych sugestii na temat zmiany jej rodzaju.
Nie istnieją jasno określone normy charakteryzujące strój roboczy obowiązujący na danych stanowiskach pracy.
Czas używalności odzieży roboczej zależny jest od tego, jakie warunki panują w konkretnym zakładzie pracy. Czynniki wpływające to stosowane technologie, stan maszyn, stopień brudzenia i niszczenia odzieży.
Wspomniane zostało, że odzież robocza jest własnością pracodawcy, z tego właśnie względu, w momencie zakończenia pracy, obowiązkiem pracownika jest jej zwrócenie. Jeżeli nadal spełnia ona swoje funkcje, po odpowiednim czyszczeniu i dezynfekcji, można przydzielić ją innemu pracownikowi. Oczywiście nie dotyczy to bielizny osobistej i obuwia.
Pracownik nie może zostać dopuszczony do pracy, jeżeli nie posiada wymaganego stroju, który zapewniać ma mu odpowiedni poziom bezpieczeństwa i higieny pracy.
