Ścieżka rozwoju diody prowadzi przez laboratoria najważniejszych naukowców i wynalazców epoki przemysłowej. Wiedzie z Londynu, przez wilhelmińskie Niemcy i brytyjskie Indie do Stanów Zjednoczonych i z powrotem na Wyspy.
Człowiek, który jako pierwszy rozpoczął prace nad tym, co później stało się sławne pod nazwą diody, wierzył w eksperymenty naukowe. Frederick Guthrie uważał, że tylko w ten sposób można coś w nauce osiągnąć. Dyskusja jego zdaniem prowadziła na manowce. Wierny swoim ideałom eksperymentował, także na sobie. W 1860 roku obserwował efekty działania gazu musztardowego na swojej własnej skórze. Był pierwszym w historii człowiekiem, który doświadczył skutków działania tej substancji.
Diody, Edison, Marconi, Fleming
Diody zainteresowały go później, bo około 1873 roku. Guthrie odkrył, że pozytywnie naładowana cząstka może być rozładowana za pomocą uziemienia kawałkiem białego, rozgrzanego metalu, który znajdował się bardzo blisko niej. Nieco później do podobnych wniosków doszedł Thomas Edison, w umyśle którego diody pojawiły się w 1880 roku.
Dwadzieścia lat później inny naukowiec, John Ambrose Fleming pracujący dla firmy Marconiego i dawny współpracownik Edisona zorientował się, że efekt uzyskany przez byłego szefa może być użyty jako precyzyjny radioodbiornik. To właśnie on opracował ostateczną koncepcję diody, wówczas zwanej kenotronem. Odkrycia naukowe nie przeszkadzały temu uczonemu w poparciu dla najstarszej kreacjonistycznej organizacji na świecie, którą wspierał od lat trzydziestych dwudziestego wieku. Wynalazca diody był też wielkim entuzjastą telewizji i pierwszym prezydentem Towarzystwa Telewizyjnego.
Niemiecki naukowiec, wynalazca z Bengalu
Nad wykorzystaniem diody pracowali także inni naukowcy, jak choćby Niemiec Karl Ferdinand Braun, który w 1899 roku opatentował swoje wynalazki. W 1897 zbudował pierwszy oscyloskop z kineskopem. W krajach niemieckojęzycznych nadal można spotkać się z określeniem „Braunsche Röhre” (tuba, rura Brauna) na kineskop. Prowadził także badania nad komunikacją radiową: opracował m.in. prostownik kryształkowy i detektor kryształkowy. Jego prace przyczyniły się znacząco do rozwoju radiofonii i telewizji. W 1909 roku dostał – wspólnie z Marconim – nagrodę Nobla. Co ciekawe, sam Marconi przyznawał, że „pożyczył” niektóre pomysły Brauna.
Do rozwoju diody przyczynił się także Jagadish Chandra Bose, bengalski wynalazca, człowiek renesansu: fizyk, biolog, botanik, archeolog i pisarz science fiction. Bose rozwinął pomysły Brauna zwłaszcza jeżeli chodzi o wykorzystanie diody w technologiach radiowych. Jako pierwszy skonstruował użyteczne urządzenie wykorzystujące tę technologię do odbioru sygnału radiowego. Do dziś używanych jest wiele z jego urządzeń.
Tym, który nazwał diodę diodą był William Henry Eccles. Fizyk, zajmujący się rozwojem technologii radiowych, współtworzył BBC w 1922 roku. Nazwę diody zapożyczył z Greki.
